شبیه برگ پاییزی ، پس از تو قسمت بادم

خداحافظ ، ولی هرگز نخواهی رفت از یادم

                           خداحافظ ، و این یعنی در اندوه تو می میرم

                           در این تنهایی مطلق ، که می بندد به زنجیرم

 و بی تو لحظه ای حتی دلم طاقت نمی آرد

برف نا امیدی بر سرم یکریز می بارد

                          چگونه بگذرم از عشق ، از دلبستگی هایم ؟

                          چگونه می روی با اینکه می دانی چه تنهایم ؟

 خداحافظ ، تو ای بانوی شب های غزل خوانی

خداحافظ ، به پایان آمد این دیدار پنهانی

                          خداحافظ ، بدون تو گمان کردی که می مانم

                          خداحافظ ، بدون من یقین دارم که می مانی !!